Mens en Natuur
We leven in een wereld waarin we hebben geleerd dat er iets bestaat als: Mens én Natuur. Daardoor is de scheiding tussen ons en natuur geboren, alsof we geen natuur zijn. Mensen kunnen zelfs denken dat we bóven natuur staan. De mens vindt zichzelf vaak het middelpunt van het universum. Wij zíjn natuur en tegelijkertijd willen we natuur vaak controleren, bedwingen en beïnvloeden. We vinden het vaak moeilijk natuur te accepteren zoals het is en zijn er soms zelfs bang voor. Uit angst schieten we dan naar de analyse: wie heeft dat gedaan, wat is er aan de hand, waar komt het vandaan, waarom gebeurt dit en hoe heeft het zover kunnen komen? De ‘wie-wat- waar-waarom-en-hoe-vragen.’ We komen in het verhaal terecht, in ‘de zoeker’….en vinden het niet meer. We komen in ons denken terecht en gaan voorbij aan wat er is….dát wat wordt gevoeld. Dat wat we ooit als kind heel goed konden en van nature direct op anticipeerde.
Denken vs voelen
Als we denken kunnen we niet voelen, dat kunnen we niet tegelijkertijd. Terwijl het denken ons vaak kan overnemen, vol met oordelen en van de hak-op-de-tak kan gaan, is gevoel juist zo’n mooi navigatiesysteem! Het vertelt ons welke weg we kunnen volgen in ons leven. Bij welke voeding we een vitaal gevoel krijgen en welke ons juist uitput, welke vaardigheden we dolgraag uitoefenen en welke mensen we graag om ons heen hebben etc. Het gevoel heeft geen verhaal nodig. Het is iets waar we op kunnen anticiperen en het bewijs is vitaliteit, vreugde, vrede, gelukzaligheid.
Gevoel
Bij een gevoel zijn geen cognitieve gedachten aan vooraf gegaan. Via zintuigen nemen we waar door te voelen. Het geeft je heldere informatie in het moment zonder oordeel. Je zou het intuïtie kunnen noemen. Gevoelens zijn reacties dat het interne persoonlijke weten is zonder analyse. Een gevoel is als het ware een voor-gedachte, emoties kunnen een na-gedachte zijn over wat je voelde.
Emotie
Een emotie kan dus een na-gedachte zijn, een reactie op een ‘verteerd’ gevoel. Nadat de gevoelens zijn verwerkt door je schakelstation, je hersenen, ontstaat er een biochemische reactie gefabriceerd door herinneringen en gedachten. Gedachten over ervaringen uit het verleden en overtuigingen die zijn ontstaan door de relatie met de ander. Deze biochemische cocktail van gedachten en overtuigingen met adrenaline, cortisol…..etc, verandert de fysieke staat. Gedachten, bewust of onbewust, creëren daardoor je realiteit. Bij PTSS klachten is ‘de groef’ van een herinnering diep ingesleten in het lichaam. Het roept vaak een herinnering en emotie op, als een plaat die met zijn naald blijft hangen in de groef. Het heeft een specifieke somatische aanpak nodig om deze heftige stress-gevoelens te kunnen ontladen.
Inhouden of uiten
In onze wereld bestaat er een oordeel over het uiten van onze emoties. Het wordt dan ook, vaak met veel moeite ingehouden. Ons gezicht verkrampt en vervormt om maar niet te laten zien dat we moeten huilen of boosheid ervaren. Schaamte uiten we liever niet en we generen ons voor onze rode wangen die ons verraden. Soms worden we geraakt door een gebeurtenis in het leven, dat gaat vaak snel en onbewust en het verteerde gevoel komt er als een emotie uit. Het inhouden van de emotie kost energie. Deze spanning slaan we op en onze levens-adem stokt.
Het uiten van emoties zorgt ervoor dat de spanning die verbonden is met de emotie (bijv: herinneringen, overtuigingen, fysieke spanning in de buik) losgelaten kan worden. Het ontladen ruimt dus op. Je hebt geen object (je partner, je moeder, je baas) nodig voor het uiten van emotie. Je hebt geen verhaal (“dat komt omdat…..bla, ba, bla”) nodig om te kunnen ontladen. Het wil lekker vrij stromen, het hoeft niet vast gehouden te worden en het hoeft geen reden te hebben of onderzocht te worden. De spanning wil eruit, go with the flow…voel en ontlaadt de spanning, zwem er niet tegenin. Je staat lekker aan de waterkant en de rivier van emotie stroomt aan je voorbij. Je hoeft er ook niet in te springen…je bént niet de emotie dus je hoeft er ook niet aan te hechten. Alles verandert voortdurend, zelfs als je denkt dat je je lichaam bent…weet dat ook je cellen veranderen, alles in de natuur is in ontwikkeling, laat maar stromen en ga weer door.
Energy in Motion
Je hoeft je dus niet te identificeren met emotie. Je bént niet verdrietig, of boos, maar je ervaart het. Een emotie is een beweging van energie waar je bewust van kunt zijn. De uitspraak: “Als je je ergens kwaad over maakt kun je bergen verzetten,” zegt iets over een enorme kracht van energie die nodig is om iets te bereiken.
Vaak ligt ‘de zoeker’ op de loer. Al snel wil het denken er tussen komen en ga je aan de emotie voorbij door ‘wie-wat-waar-waarom-en-hoe-vragen’ te stellen. Het wil gewoon ontladen, meer niet. Het heeft ook niet steeds gevoed te worden door er een verhaal aan te koppelen, de energie van de emotie wil stromen. Ik noem het dan ook een E-Motie, een Energy in Motion. De emotie die er nu eenmaal is laten we bewegen en gaan we weer door. De emotie is als een bezoeker in je huis (je lichaam), het wil eruit, want anders gaat deze trilling van energie je hele huishouden bepalen.
Je kunt denken: “Als ik eenmaal ga huilen, dan houd ik niet meer op.” Het idee dat je niet weet wat er gaat gebeuren als je de emotie ontlaadt is een reden om deze in te houden. Weet dat er eerst een idee was…een gedachte….je bent naar het denken geschoten en je houdt de emotie in dus ook de spanning. Je bent niet de emotie en ook niet de gedachte. Als de emotie vertrekt bestaat dát we je in wezen bent nog steeds en als de gedachte vertrekt besta j ook nog steeds.
Welkom…